Pinksteren zegt lang niet iedereen meer iets. Bij mij heeft het ook wel even geduurd voordat ik er iets mee kon. Juist nu, in coronatijden, voel ik waartoe dit jaarfeest wil inspireren: er zijn, met en voor elkaar, handelend vanuit hartenwarmte en oprechte betrokkenheid.
Vlechtwerk van de meipaal: symbool van verbonden zijn. Foto: Jelka Matlung
Lang voordat ik moeder werd, liep ik op een vrijdagmiddag door mijn buurtje in Utrecht. De zon scheen, het was een uur of drie en stil op straat. Op de stoep passeerde ik twee vrolijk spelende meisjes. Ze waren allebei van top tot teen in het wit gekleed en hinkelden een paar passen met me mee. “Wat zien jullie er mooi uit,” zei ik. En alsof het volkomen logisch was, antwoordden ze uit één mond: “Wij hebben Pinksterfeest gevierd op school!” De grote vanzelfsprekendheid waarmee ze dat zeiden, is me altijd bij gebleven. Er sprak geborgenheid en vrolijkheid uit.
Vrijheid vieren Jaren later haalde ik mijn peuter op van onze vrijeschool, op de vrijdag voor het Pinksterweekend. Hij had die ochtend in de klas tussen wolken fluitenkruid gespeeld en droeg een vlecht van groen crêpepapier om zijn krullen. Lente vieren, daar had Pinksteren zeker mee te maken, mijmerde ik. En met duifjes kijken en een kaarsje aan. Iets met eerbied voelen en met vrijheid vieren. Op het schoolplein stond een houten paal waarlangs kinderen uit hogere klassen omhoog mochten klimmen. Bovenin hingen felbegeerde witte papieren zakjes met daarin iets lekkers. Er waren ook ouders op het plein. Sommigen hadden iets wits aan, anderen niet.
Weer een paar jaar later stond ook ik op dat schoolplein, met een klein meisje op mijn arm, wachtend op de sliert kleuters die ook kwamen kijken naar het vrijlaten van de duiven. Alle kinderen waren in het wit gekleed, net als de leerkrachten en heel wat andere ouders. Het leek zoiets simpels: iets wits aantrekken en dan een half uurtje samen buiten zijn rondom de meipaal, met alle kinderen.
Stip aan de horizon Er klonk muziek, de linten aan de meipaal wapperden in de wind en de witte duiven werden vrijgelaten. Sfeervol ritueel. Feestelijk ook. Maar wat vierden we nu precies? Daar werden nauwelijks woorden aan besteed. Als dat al gebeurde, begon het verhaal aan de kant van de christelijke traditie. Maar dat is slechts het halve verhaal. Terwijl de tweede helft juist zo hartverwarmend is. En van nu. En van ons allemaal. Pinksteren is het moment in de jaarcyclus waarin we elkaar laten merken dat we elkaar alleen in verbondenheid kunnen zien. Pinksteren is het feest van ontvlammend enthousiasme voor een verbonden mensheid. Een ideaal? Zeker, maar zonder stip aan de horizon gebeurt er weinig meer – dat hebben we allemaal kunnen voelen de afgelopen maanden.
Zijn we er nog? Dit jaarfeest voelt misschien als een regelrechte opgave dit jaar, want we hebben rekening te houden met nogal wat regeltjes en protocollen. Het schoolplein is nog even een no-go area. Het is behelpen met armzalige app-groepjes en digitale platforms. Lukt het überhaupt nog om voeling te houden en in contact te blijven over dit soort diepere zaken? Het vraagt wat denkkracht en creativiteit, maar hé, als we dat nú niet eens een beetje gaan voorleven aan onze kinderen, dan is deze corona-generatie misschien wel beter af zonder het concept school, want wat houden we dan nog over?
Hang je witte Pinksterkleren niet aan de wilgen, maar trek ze gewoon aan! Zo zijn we op afstand toch verbonden.
Eerlijk gezegd hoop ik dat dat lege schoolplein ons bewust maakt van hoe zeer onze verbondenheid als schoolgemeenschap én als mensheid momenteel op de proef wordt gesteld. Dat vraagt om een klein gebaar waarmee we elkaar laten voelen dat we er allemaal nog zijn en ons begaan voelen met elkaar. Hoe? Draag ook dit jaar witte kleding als je je kind naar school brengt en neem de tijd voor een praatje.
Gebruik de tijd die je anders had besteed aan het Pinksterfeest mee vieren op school om hier te vertellen wat je belangrijk vindt om te delen in je vrijeschoolgemeenschap in tijden van corona. Wat mis je? Wat koester je? Wat is belangrijker geworden? En wat blijkt wisselgeld te zijn? Vooral op afstand kan wit schitteren!
Delen is fijn ❤
Comments