Vlammen omhoog danst in de donk'-re nacht.
Geef ons uw blijdschap, warmte en kracht.
Pas las ik een fijn boekje van Erik Lemmens: Verhalen uit de smidse. Erik vertelt je over zijn ervaringen met een beroep dat ooit hecht verweven was met ons menszijn. Erik is smid. Hij werkt met vuur. Hij smeedt ijzer. En hij maakt anderen daar deelgenoot van – vooral kinderen.
Nu het Sint Jan is, moet ik aan een van zijn overpeinzingen denken. Iets waar ik me nog niet zo bewust van was. Open vuur verdwijnt steeds verder uit onze levens. We koken steeds minder op echte vlammen, houtkachels staan in een kwade reuk en ook vrijescholen hanteren steeds vaker alternatieven voor kaarsen en vuurplaatsen. We leven in een tijd waarin het lijkt alsof we alles maar willen reguleren en protocolleren.
Zeker, vuur is heet en verzengend, maar vuur is ook oorspronkelijk, echt en begeesterend. Het is iets waaraan we onze ziel kunnen laven. Vuur maakt ons beweeglijk in ons denken. Het kust onze wil wakker. Het maakt ons innerlijk warm. Als we mijmeren bij een kampvuur ontstaan andere gesprekken. Als we echte kaarsjes uitblazen op een verjaardagstaart vervult ons dat met vreugde. Als we de laatste dagen van december verlichten met de diep gele vlammen van adventskaarsen, dan maakt dat ons ontvankelijk. En als we samenkomen rond een zomers vuur en het schooljaar uitgeleide doen, dan doet dat meer dan je misschien denkt. Voor mensen individueel, maar ook voor een schoolgemeenschap als geheel. Zijn dat kwaliteiten die we graag weg laten glippen uit onze levens?
Misschien kunnen we dat waar we beducht voor zijn ook juist beter leren kennen. Nuchter nadenken over wat er nodig is om het te temmen. En dan het vuur meester worden. Ik hoop oprecht dat er vandaag heel veel vuurtjes mogen branden, in goede handen bij tal van vuurmeesters. Dat er vlammen omhoog mogen dansen. Vlammen om naar te kijken. Om je aan op te trekken. En, als je groot genoeg bent, overheen te springen.
Verhalen uit de smidse | Erik Lemmens | Nearchus | € 20,-