Hemelvaren – mooi woord. Brengt je misschien dichter bij de betekenis van deze zonnige dag in mei. Hemelvaartsdag gaat over wordingsprocessen. Ik las er plechtige zinnen over in een boek van Emil Bock. Toch helpen zijn woorden me stilstaan bij wat dit jaar zo veel sterker voelbaar is doordat we wereldwijd een pas op de plaats maken.
Het feest van Hemelvaart leert ons iets over de ware verhouding tussen hemel en aarde. Het is het feest van de elementen, die de aarde bouwen onder auspiciên van hogere werelden. Wij zijn gewend geraakt om alleen naar de buitenkant te kijken van natuurprocessen, maar we hebben een innerlijk zintuig waarmee we kunnen waarnemen hoe hemel en aarde voortdurend in verband staan met elkaar. Met hun jaarcyclus laten de elementen ons inzien hoe het daarmee staat. In de winter is alle natuur ‘aards’. Alles heeft een vaste, uitgekristalliseerde vorm. Wanneer het vriest, is zelfs het water bereid afstand te doen van haar beweeglijkheid: ze past zich aan aan het minerale. Maar als het lente wordt, ruisen de beken, stromen de rivieren en stijgen de sappen. Het waterige element neemt de leiding over en brengt al het vaste weer in beweging. Nu blijkt dat de aarde een levend wezen is. Midden in het voorjaar kondigt de zomer zich al aan. Nu verschuift het accent van het worden naar het derde element: de lucht komt toverachtig in beweging. Ook het vierde element kunnen we al voorvoelen: binnenkort zal zonnewarmte alles gaan doordringen. De Grieken noemden dit het ’empyreum’: de vuurhemel. Kosmische warmte weeft zich in de atmosfeer en ontmoet daar het waterige element. Dan beginnen lucht en vochtigheid samen een scheppend spel te spelen. Het water wordt omhoog geroepen door de afgezanten van de kosmische warmte: zonnestralen tillen het water omhoog. Zo ontstaan de wolken, die de overgang van lente naar zomer markeren. Een goddelijk teken. vrij naar Emil Bock, ‘De jaarfeesten als kringloop door het jaar’
Wolken herinneren me eraan dat geen enkele vorm van leven ooit stil zal staan. Altijd is er beweging mogelijk. Maar tijd voor opschoning was het wel, want hoe stevig is het huwelijk van hemel en aarde nog? Hoe kwiek en levenslustig en zorgzaam zijn wij nog? En wil het een beetje lukken met het wakker kussen van ons innerlijke zintuig voor het evenwicht tussen al wat leeft? Voelen we dat hemelvaren een wordende kracht in zich heeft?
De vogels hebben we nog nooit zo goed kunnen horen zingen als in dit voorjaar. Dieren laten zich zien op plekken die anders door mensen worden bevolkt. Stilte kan helen. Lucht kan klaren. Zie het als glimpen van een ander soort evenwicht dat we met elkaar kunnen gaan bewaren.
Heb het goed vandaag.